GELUK EN SUCCES: HOE TE COMBINEREN?

Succes staat niet altijd gelijk aan geluk. Vaak maakt het ook helemaal niets uit. En dit is de meest merkwaardige dramaturgie van ons leven. De vangst is dat geluk ook vrede kan zijn. Succes is altijd en zonder falen beweging. Succes betekent op tijd zijn, op tijd zijn betekent bewegen. En snel.

Succes heeft externe referentie nodig, geluk niet. Succes moet worden bevestigd door externe erkenning - de samenleving, professionele gemeenschap, collega's, vrienden, familie. Geluk kan het zich veroorloven stil en onopvallend te zijn. Misschien weet niemand er iets van, en dat maakt het niet kleiner. Succes is openbaar, geluk is een volledig privé-aangelegenheid waarvoor geen insignes, certificaten, diploma's en referenties op internet nodig zijn.

De criteria voor succes in een consumptiemaatschappij zijn vrij specifiek, ze worden gedicteerd door markttrends, popcultuur, mode, media, sociale netwerken. Hier is de cultus van het individualisme en de propaganda van liberaal-democratische waarden, en de stelregel 'je bent precies zoveel waard als je wordt betaald'. De criteria voor succes zijn daarom als volgt: professionaliteit en vraag in de markt, materiële welvaart boven het gemiddelde, hoge sociale status, publieke erkenning, media-aandacht, bezit van macht en invloed. En dit is een objectieve realiteit. Je kunt niet zomaar naar een of ander gespecialiseerd bedrijfsleven komen en zeggen “hier ben ik, zo succesvol!”, want dan volgt meteen de vraag: “hoe bewijs je dat?”.

Ja, iemand hier kan bezwaar maken, verwijzend naar de voorbeelden van grote tijdgenoten: hoe zit het met Bill Gates, Warren Buffett, Mark Zuckerberg, Michael Bloomberg, Ted Turner, Elon Musk - wereldberoemde zakeniconen, levende symbolen van succes die miljarden dollars uitgeven van je eigen geld naar een goed doel? Het is vrij duidelijk dat voor zulke titanen als ze zijn, de materiële kenmerken van succes secundair zijn, veel belangrijker is de innerlijke tevredenheid met iemands succes en de mogelijkheid om de vruchten ervan te delen met degenen die niet in het leven zijn geslaagd. Ja, het is waar: hoe groter de persoonlijkheid, hoe groter het aandeel van altruïstische behoefte daarin. In de ontwikkelde landen van West-Europa en de Verenigde Staten hebben de tradities van liefdadigheid natuurlijk een lange en glorieuze geschiedenis, en deze trend wint al heel lang aan kracht. Het is echter bijna onkarakteristiek voor het moderne Rusland met zijn staats-oligarchische imperialisme. Het heeft geen zin om te ontkennen dat de meerderheid van de opvallend succesvolle mensen in ons land - showbizzsterren, oligarchen, functionarissen, afgevaardigden - ofwel een bloederig of stinkend spoor uit het verleden hebben.

Rusland is erg laat in zijn beschaving en historische ontwikkeling, het is ook krap in ons land met humanisme, daarom is het algemene begrip van succes in onze samenleving nog steeds primitief, vulgair-utilitair, met de nadruk op externe parafernalia. Nogmaals: competentie, geld, roem, invloed. Succes in zijn andere interpretaties is, voor de meerderheid van onze landgenoten, om het zacht uit te drukken, ambachtelijke verhalen “naar smaak en kleur”.

Een ander belangrijk punt over "onze", het binnenlandse concept van succes. Zelfs in de Sovjettijd werd ons bijvoorbeeld, "kinderen van stagnatie", geboren in de jaren 70 en vroege jaren 80, geleerd dat het succes van een persoon afhangt van hoe getalenteerd hij is, wat zijn capaciteiten zijn, hoe hij ze heeft weten te ontwikkelen. Maar al eind jaren 80 - begin jaren 90 werd het duidelijk (en iemand kende de waarheid eerder) dat dit niets meer was dan een stereotype. Bovendien is het stereotype vaak onjuist. Bij het behalen van succes zijn talenten en capaciteiten gewend om sterk te overschatten. Ondertussen spelen ze een veel minder belangrijke rol dan een overtuigd verlangen om succesvol te zijn, een duidelijk besef van het imago en de parameters van iemands succes. En ook vertrouwen in iemands superioriteit, cynisme, arrogantie, toe-eigening van het recht van de sterken en het onbeperkte gebruik ervan. En natuurlijk de bereidheid om bepaalde kosten te maken om hun succes te behalen. Het is ook heel belangrijk om in het heden te kunnen komen, om relevant te zijn, om te voldoen aan de behoeften op het gebied waar iemand zichzelf wil realiseren. Hoe zich aan te passen aan de situatie, en aan te passen aan jezelf.

Dus het milieuvriendelijke concept van succes voor Rusland als iets typisch en massa is nog steeds een fantasie: je moet nog iets betalen, iets opofferen, iemand van de baan halen, vooral wanneer ongezonde concurrentie en sociale spanningen in de samenleving blijven groeien.

Met geluk hebben we het vreemd genoeg veel gemakkelijker. Om verschillende redenen. Omdat geluk bijvoorbeeld bescheidener kan zijn, is het nog steeds mogelijk om economy class-geluk te hebben, gereserveerd zitplaatsgeluk. Dit is natuurlijk te begrijpen vanuit het standpunt dat leiders, presteerders en perfectionisten in de minderheid zijn in verhouding tot het aantal veel minder veeleisende van zichzelf en de omgeving, gedreven, passieve, half slapende conformisten. Ze bemoeien zich bijna niet met de omstandigheden en kwaliteit van hun leven. Ze stellen zeer gulle eisen aan zichzelf. De woorden "roepen", "doel", "zin van het leven" zijn lege woorden voor hen volgens het principe - "ja, ze hebben ergens gehoord, misschien hebben ze gelezen, maar dit gaat niet over ons, we hebben geen tijd, we zijn er niet aan toe” of meteen “niet te dik, om te leven. Beperkende overtuigingen zijn hun comfortzone. En in deze situatie komt de vraag naar levensdoelen niet eens naar voren. Waar is er vóór het globale, uit zijn grenzen gehaald?! Als er op de een of andere manier lokale, persoonlijke, werkdoelen worden gesteld, dan zijn ze ellendig. Over dezelfde essentiële, transformationele doelen komt bijna nooit een gedachte op.

Het is echter veel gemakkelijker voor een persoon die zonder doelen leeft om gelukkig te zijn dan een doelgerichte persoon. Doelloos is nergens aan gebonden. In die zin is hij vrij. Er zijn geen doelen - er zijn geen beperkingen, deadlines, deadlines, criteria voor het evalueren van het resultaat. Er is geen syndroom van een excellente student en perfectionisme, vervolgingsmanie en een minderwaardigheidscomplex. Er is geen angst voor de variabiliteit van verdere ontwikkelingen. Er zijn geen obsessieve pogingen om te modelleren "wat er daarna moet gebeuren". Maar er is acceptatie en een tastbaar moment "hier en nu" en het is de belangrijkste. Zonder vast te houden aan het verleden en de toekomst in te stromen. Leven in het moment is moeilijk voor doelgerichte "presteerders" - ze hebben een project. Voor de doellozen is het elementair eenvoudig - ze hebben een proces. De een kiest ervoor om 'later' te waarderen, de ander kiest ervoor om 'nu' te waarderen. Is dat geen vrijheid?

Met de stroom meegaan is zen. En zelfs het evangelische christendom: “Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en maaien niet en verzamelen niet in schuren; en uw hemelse Vader voedt hen. Ben jij niet veel beter dan zij?" (Evangelie van Mattheüs 6:26 - Mattheüs 6:26). Of, in dezelfde geest: “Maak je dus geen zorgen over morgen, want morgen zal voor zichzelf zorgen: genoeg voor elke dag van zijn eigen zorg (evangelie van Matteüs 6:34 - Mt 6:34).

Klimmen naar succes is een neurose en de realisatie van een neurotisch verlangen: in de regel jezelf bewijzen dat je beter bent dan anderen en dat aan die 'anderen' laten zien. Of het op de een of andere manier vanzelf komt, is een andere zaak. Maar dit is zo zeldzaam dat het meer een uitzondering op de regel lijkt dan de regel zelf. Het is onwaarschijnlijk dat we nu, in het tijdperk van hybride marketing, succes zullen boeken als we ons niet buigen voor de markt en de samenleving. En elke afbuiging, vooral als deze precies als een afbuiging wordt gerealiseerd, is in feite een verraad aan zichzelf.

Succes is altijd doelen, altijd doelen. Hun formulering, aanpassing, planning, prestatie, evaluatie. U kunt succes behalen als u zo nauwkeurig en gedisciplineerd mogelijk bent in het beheren van al uw activiteiten in overeenstemming met de doelstellingen. En toch - constant gespannen, achterdochtig en angstig.

Succes brengt geweld met zich mee, zowel tegen jezelf als tegen anderen. Is het niet direct, dan wel indirect. Bijvoorbeeld over hun eigen gezin, kinderen die een levende vader en moeder nodig hebben, en geen wandelende zakelijke functionaliteit. Over concurrenten, over degenen die je gewoon niet mocht, omdat je al veel dubieuze rechten hebt toegeëigend door het recht van de sterken. Geluk kan het zonder en is absoluut vredig en geweldloos.

Er is veel meer formalisme in succes dan in geluk, waarin er misschien helemaal geen formalisme is. Geluk is veel veranderlijker dan succes. En het belangrijkste is dat succes erkenning van buitenaf vereist, en dit is niet vereist voor geluk. Het is mogelijk om gelukkig te zijn, en het is niet nodig en hoogstwaarschijnlijk ook niet de wens om het te bewijzen. Geluk is in principe niet te bewijzen, net als religieus geloof.

Geluk is veel veranderlijker dan succes. Hypothetisch kan het aantal opties voor geluk volledig onbeperkt zijn. Hetzelfde geldt voor zijn modaliteiten: geen beweging, maar rust; geen sociale inclusie, maar escapisme; geen extravert, maar een introvert, etc.

Met succes, de situatie is moeilijk. Zoals HR- en loopbaancoaches bijvoorbeeld vaak zeggen: “Je bent precies zoveel waard als ze afspreken om je te betalen.” Succes als gevolg van het voldoen aan sociale vereisten en bedrijfsverwachtingen hangt af van of u een ruime marktniche hebt gevonden, of u in de markt valt en de klant "pijn doet", hoe vloeibaar uw product is, hoe goed u afhaalmaaltijden kunt winnen, zoals mensen en wees overtuigend in je openbare gedrag. Iemand die streeft naar succes, vaak zonder het zelf te beseffen, wordt een slaaf van zowel anonieme als gerichte herkenningsvoorwaarden.

Geluk is altijd individueel. Wat voor sommigen bijvoorbeeld de saaie ellende van beperkende overtuigingen zal zijn, voor anderen het geluk van het bezitten van de meest gekoesterde zegeningen. Bijvoorbeeld zelfs een klein maar stabiel salaris, of zelfs gewoon een warm toilet binnenshuis, en niet op straat, zoals vroeger, toen ik in het dorp woonde voordat ik naar de stad verhuisde.

Dus succes heeft objectieve economische voorwaarden en sociale criteria, en geluk kan er onafhankelijk van zijn.

In deze termen sprekend over succes en geluk, ze presenterend als antipoden of zelfs alternatieven, geef ik helemaal geen beoordelingen. Evaluatie en voorkeur van het levensscenario is de keuze van iedereen. Het model van geluk en de aanvaarding van de huidige normen voor succes hangen af ​​van wat voor soort persoon die wil slagen of zich gelukkig wil voelen. Maar het zijn ook zijn middelen. Is hij in staat tot een zekere toewijding om reputatie en financieel erkend te worden? Is hij klaar om een ​​outcast of een freak te worden, die voor niemand onbegrijpelijk kiest, behalve zijn eigen universum van geluk?

Ik voorzie de vraag: is het mogelijk om succes en geluk niet tegen te gaan, is het mogelijk om hun voorhoofden niet tegen elkaar te duwen? Ja natuurlijk kun je het. Ik doe dit niet, ik laat alleen zien hoe ver ze van elkaar kunnen gaan onder bepaalde omstandigheden en afhankelijk van het magazijn van de persoon. En ze kunnen natuurlijk samenvallen, op voorwaarde dat de uitgevoerde acties overeenkomen met de ware bedoelingen van de persoon. Als hij de carrièreladder beklimt, een miljard wil verdienen, droomt om een ​​leider in zijn markt te worden en dit bereikt, ervaart hij geluk. Droom, intentie, motieven, doel en activiteit vallen samen en werken in dezelfde richting. En de tweede voorwaarde is de milieuvriendelijkheid van deze systematische inspanningen in relatie tot de fysieke gezondheid, psyche en directe omgeving van deze persoon, als deze bestaat.

Of, laten we zeggen, iemand denkt dat hij gelukkig zal zijn als hij een of andere zaak voor zichzelf doet waarvan de betekenis en waarde voor anderen niet bijzonder duidelijk is, maar voor hem de hoogste waarde heeft. Hoogstwaarschijnlijk zal zo iemand geluk vinden wanneer hij alleen wordt gelaten, alleen met het object van zijn passie. Het is onwaarschijnlijk dat hij erg geïnteresseerd is in roem, erkenning, roem, rijkdom, invloed en macht. Misschien is zijn geluk een troost bij de creatie van iets spiritueel significants, maar waarschijnlijk voorlopig niet-openbaar, en zelfs alleen bedoeld voor een select aantal die klaar zijn om te begrijpen en te accepteren. De voorwaarde voor de authenticiteit en de volle waarde van zulk geluk voor de persoon die erover beslist, kan alleen een vrijwillige instemming zijn met een meer dan bescheiden materieel bestaan ​​zonder heldere ambities en klinkende overwinningen.

Welnu, als alles grondig is uitgedacht, gevisualiseerd en in harmonie is gebracht met iemands wil, geweten, waarden en smaak, dan kan men extern succes en intern geluk combineren. De voorwaarde voor de implementatie van een dergelijk model kan alleen de afstemming zijn van uiterlijk en innerlijk, verlangens en kansen, de waarden van iemands ziel en de resultaten van iemands werk. Succes en geluk combineren, als iets dat spanning vereist, met iets dat je in staat stelt te ontspannen, is alleen mogelijk door een diep gepersonaliseerd universum te bouwen waarin geluk en succes zullen worden onthuld in termen van alleen je persoonlijke aanvaardbaarheid. En wat het bereik van persoonlijke aanvaardbaarheid is, vertel ik je in een apart artikel.