NAAR EEN SWINGER CLUB EEN PERSOONLIJKE ERVARING VAN EEN PROFESSIONELE SEXoloog

NAAR EEN SWINGER CLUB EEN PERSOONLIJKE ERVARING VAN EEN PROFESSIONELE SEXoloog

"Swingers Party" klinkt uitdagend en schandalig. Laten we eens kijken wat daar echt gebeurt en waarom mensen daar komen.

levendige belangstelling

Onmiddellijk na mijn studie seksuologie realiseerde ik me dat droge kennis niet genoeg voor mij was - ik wil alles van binnenuit zien, ik wil "levende" mensen vragen, ik wil hun motieven begrijpen. Ik heb dus echte onderzoekers nodig. En hoe is de wereld georganiseerd? Als je wilt, ontvang je!

Heel toevallig kwam ik een kleurrijke advertentie tegen voor een 'brandgevaarlijk feest in een parenclub'. Het is mogelijk om te communiceren met echte, praktiserende swingers! Kijk of ze echt niet jaloers zijn op hun partner of juist zij die hen opwindt. "Cool", dacht ik, en verliet de applicatie meteen.

Ik kwam op tijd aan en toen ik de hal binnenkwam, realiseerde ik me dat ik hier alleen was. Halfduister, een podium met een stripteasepaal, sofa's, goedkope mousserende wijn staat op tafel ... Ik begrijp dat 90% van de mensen allemaal over seks gaat, maar ik betreed ze niet en voor mij is het gewoon vulgariteit. En overal staan ​​asbakken, en oh, wat wil je roken, maar ik ben de aansteker vergeten... Er is een lange gang achter de deur en niemand, maar het personeel komt niet binnen. Oke, ik wacht...

Nog geen kwartier later kwam er een man de hal binnen.

- Goedeavond!

- Hallo. Hij kijkt me aan en glimlacht.

- Rook je? Ik heb echt een aansteker nodig! Ik zeg.

- Nee... maar er zijn wel wedstrijden, zal dat lukken? De glimlach verdween van zijn gezicht. Later hoorde ik dat Vadim een ​​hekel heeft aan vrouwen die roken. Hij hielp me beleefd en verloor volledig zijn interesse in mij.

We zaten bijna 10 minuten in stilte totdat de volgende man binnenkwam.

Hallo, lief stel! hij verheugde zich.

"We zijn geen stel", antwoordden we in koor.

- Interessant…. De man ging naast me zitten en legde zijn hand op mijn schouders. Ik liet het meteen vallen en ging weg.

— Mijn naam is Katya, ik ben seksuoloog. Ik ben hier om meer te leren over swingers. Ik ga nergens aan meedoen - ik ben voor statistieken.

De man veranderde meteen zijn gezicht en ging nog verder zitten.

We keken allemaal, als betoverd, naar een leeg podium met een paal waarop niets gebeurde. Van tijd tot tijd wisselden ze lege zinnen uit. Ze dronken walgelijke mousserende wijn (de taal zou het geen champagne durven noemen).

En precies om 20.00 uur stroomde het publiek binnen!

Een man... een man... een man... Meer en meer... Ze kwamen een voor een de kamer binnen en gingen op de sofa's zitten. En natuurlijk luisterden ze allemaal naar de toespraak dat ik seksuoloog was en dat ik puur voor wetenschappelijke doeleinden op deze spookachtige plek was.

Daardoor zaten er 10 mensen in de zaal: ik en negen mannen. Geen enkel koppel! Hoewel het hele idee van een swingfeest een gepaarde versie omvat.

Om 21.00 uur begon het showprogramma - dit is precies wat de gastheer van de "onvergetelijke avond" ons graag aankondigde, die na deze zin 2,5 uur verdampte. Maar eigenlijk was het een optreden van twee houten strippers die gewoon om de paal heen liepen.

Ik was teleurgesteld door het spektakel - nu, na een maand paalsporten, kunnen vrouwen meer dan deze twee professionals. Pas later kwam ik erachter dat hun professionaliteit ergens anders ligt en zagen ze de paal voor bijna de eerste keer in hun leven.

Op zoek naar diversiteit

Mannen, kijkend naar mooie meisjes, ontspannen, sprankelende extra moed, en de helft stopte me als een vijand te beschouwen. Eentje besloot zelfs meer te vragen naar mijn activiteiten. Ook anderen sloten zich snel aan.

Vrij snel gingen we allemaal (behalve twee die duidelijk woedend waren over wat er gebeurde en probeerden de betekenis van de stripperdans te begrijpen) stevig aan de enige tafel zitten, en iets tussen een anonieme seksverslaafde club en een vriendelijke bijeenkomst begon. Al was het vooral een gesprek van hart tot hart met een barman, die je nooit meer in je leven zult zien en dus over alles kunt praten. Geïnteresseerd luisterden ze naar waarom ik juist voor zo'n beroep koos, ze vertelden zelf over hun succesvolle en minder goede relaties, vroegen om advies, steunden elkaar.

In dit lieve gesprek leerde ik dat ze gemotiveerd waren om dit evenement bij te wonen door een dorst naar "nieuwe sensaties" en freebies. Hoe verhouden deze twee punten zich tot elkaar, vraagt ​​u zich af? Ik vertel.

1 uur werk van een gemiddelde priesteres van liefde, die accepteert "met een stopwatch", zoals ze het zeggen, en zelfs na iemand, en dit is "fu" (je voelt alsof je in de rij staat), in Kiev kost het $ 100. Koop ook een drankje / snoep / voorbehoedsmiddelen en geen soulfulness. En toen beloofden de organisatoren een stel mensen (natuurlijk in hun verbeelding was het een menigte vrouwen die overal klaar voor waren), een buffet, een showprogramma en onbeperkte tijd voor ... dezelfde 100 dollar.

En nog eens zeven van de acht waren getrouwd en zagen niets mis met de zoektocht naar "diversiteit". Maar op mijn vraag: “Maar hoe zit het met diversiteit voor een vrouw? Waarom hebben ze haar niet meegenomen? Misschien wil ze ook graag bij iemand anders zijn? - de ene helft bespat met speeksel, en de tweede antwoordde droogjes dat nee, ze weten beter dat hun echtgenoten niet geïnteresseerd zullen zijn.

Iedereen kreeg wat ze wilden

Twee en een half uur vlogen onopgemerkt voorbij, de meiden op het mini-podium kronkelden de 562e ronde rond de pyloon en konden hun irritatie niet verbergen, toen de "clockwork presenter" verscheen! Aan haar gezicht te zien, was ze zeer verrast dat iedereen gekleed was en gewoon praatte. De glimlach waarmee ze de deur opendeed verdween meteen. Ze wierp me een strenge blik toe en ging toen iets in het oor fluisteren van de mannen die apart van ons gezelschap moesten zitten. Ze knikten, stonden op en liepen naar de uitgang. Een van de dansers volgde hen.

Toen kwam de gastheer naar onze tafel, keek me opnieuw met een boze blik aan en zei:

- Mannen! Je kwam hier om te ontspannen, niet om te zitten, dus ik nodig je uit om met me mee te gaan.

Het viertal stond op, bedankte haar voor het gezelschap, wenste haar een fijne avond en volgde haar de deur uit. Ze werden schoorvoetend gevolgd door de tweede danseres.

En we besloten dat de avond op een aangename manier moest eindigen, en begonnen een taxi te bellen.

Toen we naar de uitgang gingen, zagen we onze gesprekspartners in de gang, die als aan een touwtje langs de muur stonden. Het bleek dat ze "in de rij" stonden voor seks met een van de strippers, die eigenlijk vertegenwoordigers van het oudste beroep bleken te zijn en die door de organisator zorgvuldig werden uitgenodigd voor deze "viering van het leven" voor het geval vrouwen iemand weigerden - zodat het niet beledigend zou zijn.

De regeling was eenvoudig: mannen betalen, stellen betalen, meisjes gaan gratis. Volgens het idee van de organisator moesten de meisjes ofwel nymfomanen zijn, ofwel dronken worden van goedkope wijn. En alle mannen die het geld betaalden zijn blij! En ben je ineens ontevreden, dan staan ​​er twee professionals op het vangnet.

Maar in dit ideale schema ging alles mis, wat duidelijk op haar gezicht te lezen was.

Ik heb geen advertenties meer gezien voor feesten van deze "club". En we namen afscheid, stapten in onze auto's en reden naar huis. Ik denk dat ieder van ons die avond precies kreeg wat we wilden: ik kreeg informatie; iemand - het besef dat dit geen diversiteit is; iemand realiseerde zich dat er behalve zijn vrouw niemand nodig is; en iemand die geen levensles voelde kreeg een prostituee, die in een echte live-rij stond.